Vandaag neem ik afscheid van iemand die me heel dierbaar is. Een tijd geleden stond dit gedicht op zijn blog.
Verdriet
Ik heb thuis een potje
Op het potje staat ”
VERDRIET”
Ik doe er vaak
verdrietjes in,
want als ze klein zijn ….
huil ik niet.
Steeds als er iets
tegenzit
Er iets gebeurt, wat ik
niet wil
Open ik het potje,
Gooi het verdriet erin …
en sluit het heel stil.
Maar gisteren , was de
laatste druppel iets te veel.
Van al die stukjes klein
verdriet
Kreeg ik een brok in mijn
keel.
Mijn hand begon te
trillen
Verdriet…..het
golfde uit de pot
Een traan begon te
rollen,
Ik voelde mij erg rot.
Een onbedaarlijk snikken
deed me trillen overal.
Ik zat echt, tot aan mijn
haren,
In het diepste diepe dal.
Het was met rood omrande
ogen.
Toen ik mijzelf weer
rustig kreeg.
Opgelucht keek ik naar
mijn potje
Het potje …. dat was leeg
!
Dus zie je iemand lopen,
Rode ogen en heel bedeesd
Dan vraag je niets meer,
Want dan weet je,
het potje is pas vol
geweest.
Een prachtig gedicht en zo ontroerend maar wat een opluchting he als het potje leeg is en de tranen gedroogd zijn.
BeantwoordenVerwijderenIk ken dit gedicht in een iets andere vorm maar uiteindelijk komt het op hetzelfde neer.
Via via kwam ik op jouw blog terecht en heb even rond gekeken.
Erg gezellig en ik ga je volgen hoor.
Als je zin hebt...nodig ik je hierbij uit mijn blog 'n bezoekje te brengen.
Ik wens je een fijne dag.
Groetjes, Trudie (truutske).
Mooi, Hannie!!
BeantwoordenVerwijderenWat een mooi gedicht Hannie, maar heb je ook afscheid genomen van deze persoon zoals je het bedoeld??? Dat zal toch ook verdriet geven.
BeantwoordenVerwijderenIk wens je sterkte en een lieve groet,
Eefie
Hoi Eefie,
VerwijderenJa het was een prachtige dag met veel emoties. Hij was nog veel te jong. (53 jaar)
We gaan hem missen.
Groetjes,
Hannie
Ik wens je veel sterkte xxx
BeantwoordenVerwijderen