30 januari 2013

Voor Sicco...


Vandaag neem ik afscheid van iemand die me heel dierbaar is. Een tijd geleden stond dit gedicht op zijn blog. 


Verdriet
Ik heb thuis een potje
Op het potje staat ” VERDRIET”
Ik doe er vaak verdrietjes in,
want als ze klein zijn ….
huil ik niet.
Steeds als er iets tegenzit
Er iets gebeurt, wat ik niet wil
Open ik het potje,
Gooi het verdriet erin …
en sluit het heel stil.
Maar gisteren , was de laatste druppel iets te veel.
Van al die stukjes klein verdriet
Kreeg ik een brok in mijn keel.
Mijn hand begon te trillen
Verdriet…..het golfde  uit de pot
Een traan begon te rollen,
Ik voelde mij erg rot.
Een onbedaarlijk snikken deed me trillen overal.
Ik zat echt, tot aan mijn haren,
In het diepste diepe dal.
Het was met rood omrande ogen.
Toen ik mijzelf weer rustig kreeg.
Opgelucht keek ik naar mijn potje
Het potje …. dat was leeg !
Dus zie je iemand lopen,
Rode ogen en heel bedeesd
Dan vraag je niets meer,
Want dan weet je,
het potje is pas vol geweest.

5 opmerkingen:

  1. Een prachtig gedicht en zo ontroerend maar wat een opluchting he als het potje leeg is en de tranen gedroogd zijn.
    Ik ken dit gedicht in een iets andere vorm maar uiteindelijk komt het op hetzelfde neer.

    Via via kwam ik op jouw blog terecht en heb even rond gekeken.
    Erg gezellig en ik ga je volgen hoor.
    Als je zin hebt...nodig ik je hierbij uit mijn blog 'n bezoekje te brengen.
    Ik wens je een fijne dag.
    Groetjes, Trudie (truutske).

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een mooi gedicht Hannie, maar heb je ook afscheid genomen van deze persoon zoals je het bedoeld??? Dat zal toch ook verdriet geven.
    Ik wens je sterkte en een lieve groet,
    Eefie

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Eefie,

      Ja het was een prachtige dag met veel emoties. Hij was nog veel te jong. (53 jaar)
      We gaan hem missen.

      Groetjes,
      Hannie

      Verwijderen

Reacties zijn leuk. Laat maar horen!